The Social Network

ACTIVITEIT 2)

Situering

Naam: The Social Network

Plaats: Kinepolis Brussel

Datum: 27/11/2010 rond 19:45

Ik woonde de voorstelling bij met Lars, Michaël en Maxim

Motivatie

We wilden eerst naar ‘Inception’ gaan kijken, maar omdat ze deze film niet op die avond speelden in de Kinepolis en omdat sommigen van ons hem al gezien hadden,  hebben we dus voor ‘The Social Network’ gekozen.  Het leek mij wel interessant om de geschiedenis van Facebook te ontdekken, omdat ikzelf het ook heb en er bijna dagelijks mee bezig ben.

Voorkennis

Ik vooraf niet zoveel voorkennis over de regisseur of zijn andere films. De acteur die Mark Zuckerberg speelde (Jesse Eisenberg) kende ik wel omdat ik al enkele films zag waar hij in meespeelde zoals bijvoorbeeld ‘Zombieland’. Ik haf geen hoge verwachtingen van de film omdat enkele klasgenoten mij al hadden verteld dat de film saai was en dat er weinig in gebeurde.

Recensie

Recensie ‘The Social Network’

Heb je ooit al afgevraagd hoe Facebook is ontstaan en neem je geen genoegen met Wikipedia?Het principe achter een social network-site is simpel: je geeft aan met wie je bevriend bent en houdt contact met elkaar. Maar dat was voor Harvard-student Mark Zuckerberg (gespeeld door Jesse Eisenberg) in 2004 niet genoeg. In de verzadigde markt van netwerksites bood hij daarom wat nieuws: met TheFacebook kun je gemakkelijk aan een nieuwe liefde komen en aangeven met wie je het op dit moment doet. Maar voor het zover was, ging er een hoop ellende aan vooraf.

Hij kreeg namelijk te maken met allerlei rechtszaken. Drie rijke Harvard-studenten klaagden Mark aan, omdat hij schijnbaar het idee voor TheFacebook.com van hen heeft gestolen. En zijn beste vriend Eduardo Saverin (Andrew Garfield) klaagde hem later aan vanwege het slinkse contract dat hij hem liet tekenen. Mark raakte verstrikt in het web dat geweven is door Napster-medeoprichter Sean Parker (Justin Timberlake) en PayPal-medeoprichter Peter Thiel. Dit waargebeurde verhaal legt de nadruk op de hectiek van de zittingen, waar Mark erg fel en scherp reageert, met afwisselende scènes waarin
verduidelijkt wordt hoe Facebook is ontstaan. Als publiek heb je zo het beste overzicht, wat erg fijn kijkt, en het voelt totaal niet aan alsof je buitenspel wordt gezet. En ondanks het waarheidsgetrouwe karakter van de film, kun je de makers nooit betrappen op een potentieel saaie documentaire-productie.De dialogen in de film zijn vaak heftig en helder, met flink wat humor. Ook al hebben we hier te maken met een drama, je zult zo nu en dan flink moeten lachen om de droge gesprekken tussen Mark en zijn vrienden. RegisseurDavid Fincher neemt flink de tijd om dit verhaal zo duidelijk mogelijk te vertellen, daar de film langer dan twee uur geworden is. Dat is alles behalve vervelend. Slechts één scène voelt flink overbodig aan: het moment dat Justin Timberlake voor het eerst in beeld komt en daarmee Sean Parker introduceert. Als die scène geschrapt zou zijn, had waarschijnlijk niemand geklaagd. Heel de film blijf je je afvragen wat die Timberlake nou in deze film te zoeken heeft, want zijn acteerprestaties waren niet op het niveau van Eisenberg en Garfield.

Hoewel de film twee uur duurt, gaat de tijd vlot voorbij. De film blijft interessant, ook al weet je al hoe het afloopt. Vaak is het zo dat dit soort films goed zijn, omdat ze antwoord geven op een aantal vragen. Hoe is Facebook ontstaan en zo groot geworden? Wat hebben de oprichters moeten doorstaan? Dat wordt heel vermakelijk en vooral duidelijk in beeld gebracht. Deze film is niet alleen voor die
500 miljoen Facebookers, maar voor iedereen. Een film die je dit najaar gezien moet hebben.

       - Wesley Akkerman

Ik vond ‘The Social Network’ een goede en interessante film omdat je ontdekt hoe Facebook opgericht werd. Je ontdekt ook hoe het zich heeft verspreid over de hele wereld en hoe het geëvolueerd is van het begin tot vandaag.  Vele mensen zeiden dat het niet zo een goede film was omdat er niet veel spanning in zat. In tegenstelling tot wat die mensen zeiden vond ik dat hun comentaren ongegrond waren omdat er wel boeiende en soms ook spannende momenten inzaten. Dingen die ik in het verhaal wel storend vond is dat op sommige momenten veel computertermen worden gebruikt. Dit was vooral in het begin zo toen Zuckerberg het Harvard internetverkeer platlegde toen hij een quiz maakte. Op deze momenten was het dan ook moeilijk om het verhaal te volgen en zekr als je niet zoveel verstand hebt van die computertermen.  In de recensie verteld de recensent dat de scene wanneer Mark Zuckerberg, Sean Parker ontmoet eigenlijk overbodig is. Ik ben het daarmee eens omdat in die scene niet echt veel gebeurt dat belangrijk is voor de verdere verloop van het verhaal. De enige zaak dat belangrijk is, is dat Parker aan Zuckerberg insinueert om de ‘The’ te laten vallen in de titel van de site zodat er nog alleen ‘Facebook’ overblijft. Dit stuk was een beetje te langdradig. Een andere scene in het verhaal dat ik een beetje langdradig vond was  het beginstuk waar Zuckerberg in een café een discussie heeft met zijn vriendin waardoor zij het uitmaakt met hem. Ik vind ook dat het karakter van Zuckerberg goed beschreven is in de film. In het echte leven is Mark Zuckerberg een genie en dit wordt ook benadrukt in enkele scènes in het verhaal. Bijvoorbeeld als hij op school zit kan hij als enige een moeilijk vraagstuk oplossen  en hij kan ook de site van Harvard hacken, dat nochtans goed beveiligd is.  Ik vond het dus een hele interessante film. Enkele scènes konden wel nog beter, maar ik vond de film over het algemeen de moeite waard om ernaar te gaan kijken.

U2 360° Tour

ACTIVITEIT 1)

Situering

Naam: 360° tour van U2

Plaats: Koning Boudewijstadion Brussel

Datum: 22/09/2010 om ± 21 uur

Ik woonde de voorstelling bij samen met mijn ouders, nonkel en tante.

Motivatie

Mijn ouders wilden graag naar het optreden gaan en ze vroegen of ik mee wou. Ik vond het wel is leuk om naar zo’n concert te gaan dus mijn ouders bestelden ook tickets voor mij. Ik vond het wel spannend om er naartoe te gaan, want dit was mijn eerste optreden in mijn leven, buiten rock Werchter 2009.  Ik had goede verwachtingen voor het concert, want U2 wordt toch beschouwd als één van de beste rockgroepen in de wereld.

Voorkennis

Ik kende U2 natuurlijk al van voor het optreden, want mijn ouders hebben er thuis veel cd’s van en daardoor luisterde ikzelf er ook redelijk veel naar. Voor het optreden had ik op televisie en op internet al beelden van hun vorige optredens gezien, dus ik wist wel al hoe het podium er zou uitzien enzovoort . Het was wel de eerste keer dat ik U2 live aan het werk zag.

Recensie

Da gig: U2 in het Koning Boudewijnstadion, Brussel, op 22/9 
In één zin: Een zinnenprikkelend spektakel waarbij, vooral in visueel opzicht, alle registers werden opengetrokken, maar dat op muzikaal vlak veel uitdagender had gekund. 
Hoogtepunten: ‘Until the End of the World’, ‘I Will Follow’, ‘Sunday Bloody Sunday’. 
Dieptepunten: Is ondergetekende écht de enige die ‘Beautiful Day’, ‘Get on Your Boots’ en ‘Mysterious Ways’ ontstellend banale nummers vindt? 
Beste quote van Bono: “Dit concert is voor ons heel bijzonder, want deze show wordt eigenlijk door Belgen gemaakt: het podium is gebouwd door Stageco in Werchter, het buigzame videoscherm door Barco. Jullie hebben de technologie én de know-how om ons telkens weer een stapje verder te brengen. Hier spelen is als thuiskomen voor ons.”

U2 is, hands down, de grootste groep van dit tijdsgewricht. Ze opereert al dertig jaar in dezelfde bezetting en wist, in tegenstelling tot bijvoorbeeld The Stones, altijd aan de verleiding te weerstaan op het podium versterking in te roepen. Een charismatische zanger en drie onderlegde muzikanten die elkaar perfect aanvoelen: meer heeft U2 niet nodig om zijn publiek naar extatische hoogten te loodsen. De Dubliners hebben, dank zij het inventieve en herkenbare gitaarspel van The Edge, een unieke sound, en scoren ook vandaag nog altijd hits, dus hoeven ze niet te teren op hun verleden. Tegelijk is U2 echter een florerend bedrijf, gedreven door het winstprincipe. Zijn huidige 360° tour heeft tot dusver al 400 miljoen euro opgebracht en als je weet dat die concertreis, na 92 concerten, pas eindigt in juli volgend jaar, besef je wel dat het gerinkel van de kassa, qua decibels, het geluidsvolume van een doorsnee rockshow ver zal overtreffen. 

Enige megalomanie is U2 dan ook niet vreemd. Het viertal trekt dezer dagen de wereld rond met de grootste podiumconstructie ooit: er zijn 120 vrachtwagens nodig om ‘de klauw’, een 28 meter hoog gevaarte dat een ruimteschip moet voorstellen maar meer weg heeft van een vierpotige spin, te vervoeren. Er is 250 man personeel nodig om alles in goede banen te leiden en de dagelijkse productiekost bedraagt 560.000 euro. Met andere woorden: van alle trappen van vergelijking kent U2 uitsluitend de overtreffende. 

De 360° Tour werd niet alleen genoemd naar het alomvattende contract dat de groep recentelijk afsloot met concertgigant Live Nation, maar verwijst ook naar het feit dat de toeschouwers in een cirkel rond het podium worden geplaatst. De ‘klauw’ wordt in het midden van het stadion opgesteld, wat de afstand tussen groep en publiek moet verkleinen. Aanvankelijk diende de tournee ter promotie van ‘No Line on the Horizon’, een cd waar vandaag nog amper vier songs van op de setlist prijken. Meer dan de helft van het optreden in Brussel bestond dus uit U2-klassiekers. 

Bono, goed hersteld van de rugoperatie die hem een poosje op inactief zette, verkende meteen de cirkelvormige catwalk die via beweegbare loopbruggen met het podium was verbonden en maakte behaagzieke danspasjes, terwijl het openingssalvo van zijn band vooral aanstuurde op herkenning: ‘Beautiful Day’, het onstuimige ‘I Will Follow’, de glam/hiphopmutatie ‘Get on Your Boots’, het dansvloergerichte ‘Mysterious Ways’, het in samenzang met het publiek uitmondende ‘Elevation’. Mocht het om een wedstrijd gaan, de groep had ze al gewonnen voor de scheids zijn fluitsignaal had gegeven. The Edge perste regelmatig inventieve motiefjes uit de snaren en drummer Larry Mullen Jr en de onverstoorbare bassist Adam Clayton zorgden voor een stevig fundament. 

Toch zou het tot ‘Until the End of the World’ duren voor we het ‘U2 by numbers’-gevoel enigszins kwijt raakten. Dit was een sterke, scherp en krachtig gespeelde song van het type waarvan we er graag méér hadden gehoord. Toch was een eenvoudig “take me to church” van Bono voldoende om de fans tijdens ‘I Still Haven’t Found What I’m Looking For’ geheel uit hun bol te doen gaan en zelfs massaal de zanglijn te laten kapen. Van de drie nieuwe songs op het menu maakte opener ‘Return of the Stingray Guitar’ een onaffe en weinig memorabele indruk, maar het sobere ‘North Star (enkel gebracht door Bono en The Edge) en het even gedreven als melodieuze ‘Mercy’ wekten alvast hoge verwachtingen voor de nieuwe cd ‘Songs of Ascent’, die voor binnenkort wordt aangekondigd. 

In het afgemeten ‘Miss Sarajevo’ nam Bono met succes de Italiaanse tenorpartij van Pavarotti over, tijdens het hertimmerde ‘I’ll Go Crazy If I Don’t Go Crazy Tonight’ verkende Larry Mullen de catwalk terwijl hij op een handtrommeltje roffelde en ‘City of Blinding Lights’ was vooral sterk als visueel huzarenstukje. Het kokervormige videoscherm werd plots uitgerekt en getransformeerd in een feeëriek verlichte bijenkorf die boven de hoofden van de muzikanten rondjes leek te draaien. 

Uiteraard kregen we ook een hoofdstuk Wereldverbetering geserveerd. De beelden bij de hymne ‘Sunday Bloody Sunday’ verwezen dit keer naar de protestbeweging in Iran, ‘MLK’ en ‘Walk On’ werden opgedragen aan de Birmaanse dissidente en nobelprijswinnares Aung San Suu Kyi en voorts werd ruimte gemaakt voor een parade met lantaarns van Amnesty-activisten en een vooraf gefilmde toespraak van Desmond Tutu. 

Tijdens de bissen serveerde U2, tot jolijt van de kolkende massa, klassiekers als ‘One’, ‘When the Streets Have No Name’ en ‘With or Without You’. ‘Ultra Violet’ was voor Bono dan weer vooral een alibi om een microfoon in de vorm van een lichtgevend autostuur te demonstreren. Met het gospelachtige ‘Moment of Surrender’ werd, na een minutenlange ovatie van het publiek, een streep onder het concert vertrokken. Het was een mooi ogende show, de fans waren tevreden, maar in muzikaal opzicht hadden we de groep toch ooit al veel uitdagender en prikkelender meekemaakt. Bovendien bleven we achteraf met een aantal prangende vragen zitten. Hoe rijm je het maatschappelijke engagement van U2 met het feit dat ze hun ziel aan een niet onbesproken multinational hebben verkocht? Hoe spoort het milieu-activisme van de groep met een tournee waarvan de ecologische voetafdruk slechts kan worden gecompenseerd door 20.000 (!) bomen te planten? En heeft het hi-techcircus van U2 anno 2010 nog wel iets met echte rock-’n-roll te maken? We laten u het antwoord graag zelf verzinnen. 

Dirk Steenhaut 

De sfeer voor en na het optreden vond ik fantastisch. Er werd veel gelachen ook veel en plezier gemaakt. Ook na het optreden als we met alle andere fans in de metro zaten, was er veel sfeer en plezier. Ik ben het niet eens dat de schrijver van de recensie  zegt dat ‘Beautiful day ‘ een dieptepunt was, want het was het eerste nummer en het zorgde ook meteen voor de sfeer. Omdat het nummer zo bekend is en zo goed gespeeld was, was het en zeer goede opener van het spektakel. De fans gingen meteen uit de bol en begonnen meteen mee te zingen met de groep. Andere liedjes zoals ‘get on your boots’ vond ik dan weer minder goed omdat ze recenter en ik persoonlijk hou meer van de oudere liedjes. Je merkte dat als U2 een recent liedje speelde, de mensen minder luid meezong waarschijnlijk ook omdat ze  minder bekend zijn bij het grote publiek . Dat ze veel van hun klassiekers hebben gespeeld, vond ik ook een pluspunt , alleen vond ik het spijtig dat ze ‘pride (in the name of love)’ niet hebben gespeeld omdat dat een van mijn lievelingsliedjes van de groep is. Het podium vond ik  prachtig en dan vooral het grote scherm erboven dat helemaal kon uitrekken, maar ook de bruggetjes rond het podium die konden bewegen vond ik mooi aan de show. Een ander pluspunt vond ik dat je door het podium het gevoel had van dicht bij de artiesten te staan. Kortom, er was zeer veel spektakel en de groep heeft zeer goed gespeeld. Ondanks de slechte akoestiek  op sommige momenten vond ik het een schitterend optreden. Zeker één van de besten die ik al heb gezien.

Toegangsticket